Forum www.uwmrolnictwo2010.fora.pl Strona Główna
Home FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj


Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum www.uwmrolnictwo2010.fora.pl Strona Główna -> III semestr / Genetyka roślin -> egzamin -odpowiedzi
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
ŁUKASZ5




Dołączył: 25 Lis 2011
Posty: 29
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Jelonki

PostWysłany: Wto 22:27, 14 Lut 2012    Temat postu: egzamin -odpowiedzi

Genetyka – egzamin.

Wymień poziomy chromatyny i podział chromatyny pod względem aktywności
Poziomy chromatyny:
Nukleosom – podstawowa jednostka budowy chromatyny, ma regularne kształty jego średnica to 10nm, a wyoskość 5,5 nm. Zbudowany ze rdzenia oktomerowego na który przypada po 2 cząsteczki H2A, H2B, H3, H4 – histony rdzeniowe. Na rdzeń nawinięta jest 1,75 kronie nić B-DNA o długości 145 par zasad tworząc lewoskrętną helisę tzw. Chromatosom. Pomiędzy nukleosomami znajdują się odcinki DNA o długości 10-100 par zasad – łącznikowy DNA, linker DNA. Histon łącznikowy H1 spina nić DNA na granicy nukleosom- linker.
1. Cieknie włókno chromatynowe – włónko nukleosomowe, nukleosomy połączone są łącznikami. Średnica 10nm, współczynnik upakowania 6. Odpowiada ono średnicy włókna nukleosomowego.
2. Grube włókno chromatynowe – włókno solenoidowe, przekształcenie włókna 10nm w spiralę, na której jeden skręt przypada 6 nukleosomów. Średnica 30 nm, współczynnik upakowania ok. 40
3. Chromatyna interfazowa – elementem powtarzalnym jest 6 pętli chromatynowych upakowanych wokół białek macierzy. Średnica 240-300nm, współczynnik upakowania ok. 1700. W stadium interfazy w jądrze komórki każdy chromosom zajmuje obszar zwany terytorium chromosomowym. Między terytoriami znajdue się przestrzeń umożliwiająca kontakt między sąsiednimi terytoriami chromosomów.
4. Chromosom metafazowy – najbardziej skondensowana forma chromatyny, powstająca w profazie i osiągająca maksymalną kondensację w metafazie. Współczynnik upakowania 10-12 tys.
Podział ze wględu na aktywność:
- Euchromatyna – aktywna w danym momencie genetycznym. Jest rozluźniona, słabiej się barwi.
-Heterochromatyna:
-konstytutywna – stale nieaktywna genetycznie. Jest zbita barwi się intensywniej. DNA nie zawiera żadnych genów, zlokalizowanych jest 2100 par zasad.
-fakultatywna- pojawiająca się okresowo, zawiera geny nieaktywne w pewnych komórkach na niektórych etapach cyklu komórkowego.

Dojrzewanie mRNA
mRNA jest produktem terminacji etapu transkrypcji. Jego dojrzewanie dzieli się na 2 etapy:
1. Składanie – składanie RNA (splicing) – polega na wycinaniu intronów i łączeniu eksonów w jedną funkcjonalną całość. Proces cięcia i składania katalizują małe cząstki jądrowe snRNP. Są to krótkie jądrowe kompleksy RNA-białko. Ich rolą jest rozpoznanie i przyłączenie się do krótkich sekwencji nukleotydowych występujących wewnątrz wszystkich intronów i na obu ich końcach.
2. Redagowanie – polega na usuwaniu błędnie włączonych nukleotydów i ostatecznym przygotowaniu dojrzałego mRNA do kolejnego procesu – translacji.

Pojecie i zasady dziedziczenia genów sprzężonych z płcią na dowolnym przykładzie
Geny sprzężone z płcią- geny znajdujące się w chromosomach płci, warunkujące wykształcenie płci osobnika, ale także innych cech, takich np., jak u człowieka zdolność widzenia barw lub krzepliwość krwi. Gdy recesywny gen danej cechy występuje u mężczyzny w chromosomie X, u potomstwa mężczyzny cecha ta nie przejawia się, a potomstwo kobiet z daną cechą jest nosicielami genu; gdy cecha jest dominująca, to występuje u całego potomstwa. Geny sprzeżone z chromosomem Y dziedziczą się tylko w linii męskiej.
Kobieta XX (zdrowy, nosiciel, chory), mężczyzna XY (zdrowy, chory).

Ekspresja genów na poziomie przedtranskrypcyjnym
Inaczej na poziomie chromatyny. Od stopnia upakowania chromatyny w danym fragmencie chromosomu zależy czy geny znajdujące się w tym rejonie będą ulegać ekspresji. Jeżeli gen jest dostępny, to jego transkrypcja zależy od modyfikacji i sposobu ułożenia nukleosomów w rejonie składania kompleksu inicjującego transkrypcję. W euchromatynie występują pętle zbudowane z włókna chromatynowego. Struktura euchromaryny to pętla DNA połączona z martix jądrową. Funkcja euchromatyny – jest to obszar otaczający gen lub grupę genów ulegających ekspresji, w tym obrzarze stutktura chromatyny jest bardziej otwarta. Za utorzenie i utrzymanie otwartej domeny funkcjonalnej odpowiada LCR. Tego typu sekwencje biorą udział w ekspresji wielu genów aktywnych tylko na określonych etapach rozwoju. LCR są rozpoznawane przez białka wiążące DNA i decydują o strukturze chromatyny w obrębie domeny. LCR i aktywne geny znajdują się w obszarze poza nukleosomami. Obecnośc lub brak nukleosomów jest przyczyną uaktywniania genu. Gen jest wyłączony gdy nukleosomy pokrywają miejsce przyłączenia polimerazy RNA.
Sytstemy wpływające na wzajemne położenie nukeosomów i strukutrę chromatyny- acetylacja i metylacja histonów:
- przyłączenie grupy acetylowej lub metylowej do reszt lizynowych w N-końcowym fragmencie każdego histonu rdzeniowego - przyłączenie acetyli do specyficznych miejsc
- zmienia architekturę chromatyny powodując zmniejszenie powinowactwa histonów do DNA i osłabiając oddziaływania pomiędzy samymi histonami
- chromatyna staje się aktywna transkrypcyjnie albo jest w stanie uniemożliwającym transkrypcję
- acetylacja rozluźnia, a metylacja ubija chromatynę
- acetylacja białek histonowych jest katalizowana przez acetylotransferazy histonowe HAT, zaś usuwanie reszt acetylowych jest katalizowane przez deacetylazy histonowe HDAC
- metylacja białek histonowych jest katalizowana przez metylotransferazy histonowe
Systemy wpływające na wzajemne położenie nukleosomów i stukturę chromatyny – remodelowanie chromatyny:
- działają tu kompleksy CRM, które podobnie jak enzymy acetylujące powodują niewielkie zmiany w strukturze nukleosomów, co umożliwia ich przemieszczanie.
Regulacja ekspresji genów na poziomie chromatyny- metylacja DNA:
- metylacja DNA jest związana z tworzeniem rejonów silnie skondensowanych oraz wyciszeniem aktywności genów znajdujących się w rejonach potencjalnie aktywnych transkrypcyjnie
- metylacja cytozyn jest najpowszechniejszą modyfikacją DNA
- przeniesienie grupy metylowej na zasadę w DNA katalizują metylotransferazy DNA.


Budowa jedostki bakterii
Wszystkie bakterie mają stosunkowo prostą budowę komórkową. Nie mają jądra komórkowego, chloroplastów, mitochondriów, aparatu Golgiego, które są charakterystyczne dla komórek eukariotycznych. Zamiast jądra komórkowego mają jedną dużą, kolistą i nieupakowaną cząsteczkę DNA, czyli genofor, oraz niewielkie koliste cząsteczki DNA – plazmidy.
Głównymi składnikami komórek bakteryjnych są:
- cytoplazma – substancja koloidalna, wypełniająca wnętrze komórki;
- nukleoid – obszar cytoplazmy, w którym znajduje się nić DNA;
- otoczka – ściana o funkcji szkieletowej, na niej są zawieszone rzęski;
- ściana komórkowa, która pełni funkcję ochronną, w jej skład wchodzi mureina.
- błona komórkowa – struktura oddzielająca wnętrze komórki od świata zewnętrznego;
- rybosomy – organelle służące do produkcji białek;
- rzęski i wici, które są wypustkami pełniącymi funkcję ruchową, nie we wszystkich typach bakterii są obecne;
Składnikami białkowymi nukleoidu są: gyraza DNA, topoizomeraza DNA – odpowiedzialne za utrzymanie stanu superskręcenia; białka pakujące HU, tworzy tertrametr wókół niego nawinięte jest DNA, oraz inne białka wspomagające.
Plazmidy – koliste cząsteczki DNA występujące poza nukleoidem. Mogą przemieszczać się z jednej komórki do drugiej – poziomy transfer genetyczny – mobilność. Mogą być przekazywane do komórek roślinnych i zwierzęcych, znajdują się w nich geny odporoności na antybiotyki oraz na różne warunki środowiska. Zawierają geny dla enzymów restrykcyjnych- nożyc genetycznych, które mają zdolność do cięcia obu nici DNA w ściśle określonych miejscach rozpoznania i cięcia.

Geny letalne przykłady i rodzaje.
Geny letalne są to geny, które występując w stanie homozygotycznym powodują śmierć organizmu we wczesnych stadiach rozwojowych- przed osiągnięciem dojrzałości płciowej. W pojedynczej dawce geny te mogą nie wywołać żadnych efektów fenotypowych lub wywołać efekty częściowe np. obniżać żywotność, zakłócać niektóre procesy fizjologiczne lub wywoływać różnego rodzaju defekty rozwojowe. Przykładem może być gen który warunkuje rośliny bezchlorofilowe co prowadzi do ich śmierci. W przypadku genu letalnego dominującego mamy 2 warianty cechy które przeżyją st. Fenotypowy 2:1, w przypadku genu letlnego recesywnego mamy jedną cechę warianu taji przeżyje st. Fenotypowy 3:0. Geny letalne 90% śmiertelności, semiletalne 50-90% śmiertleności, subwitalne 10-50% śmiertleności.

Budowa i struktura DNA oraz DNA jako nośnik informacji genetycznej
DNA należy do kwasów nukleninowych, jest to kwas deoksyrybonukleinowy. Zbudowany z monomerów zwanych nukleotydami. Nukleotyd składa się z reszty kwasu ortofosforowego, cząsteczki pentozy oraz jednej z organiczych zasad azotowych. Wśród nich wyrózniamy puryny: adenina, guanina oraz pirymidyny: cytozyna, tymina, uracyl. Wiązanie fosfodiestrowe decyduje o ciągłości nici DNA. DNA zbudowane jest z 2 nici. Puryna w jednej nici łączy się za pośrednictwem wiązań wodorowych z pirymidyną w drugiej nici, przy czym zawsze adenina z tyminą, guanina z cytozyną. Nici tworzące podwójny heliks biedną w przeciwnym kierunku jedna od 5’ do 3’ końca deoksyrybozy, druga zaś od 3’ do 5’ końca deoksyrybozy. DNA w komórce występuje głównie w formie B prawoskrętnej. Średnica helisy to 2,37 nm, przyrost dł. na parę zasad to 0,34 nm, skok helisy 3,4 nm, liczba zasad na skręt to 10. DNA jest substancją zawierającą i przekazującą informację genetyczną. Różorodna kolejność występowania czterech różnych nukleotydów stwarza nieograniczone możliwości kodowania informacji genetycznej. Informacja genetyczna występuje w postaci różnych sekwencji zasad w różnych odciknach DNA odpowiadających pojedynczym genom. Podwójna sturktura helisu DNA umożliwa replikację. Każdy z łańcuchów tworzy matrycę – wrzorzec – na którym może być odtworzony drugi komplementarny łańcuch DNA.

Kompleks enzymów replikacyjnych
1. Helikazy i białka wiążące jednoniciowy DNA
- destabilizują podwójny heliks
- otwierają widełki replikacyjne przez rozrywanie mostków wodorowych
- przygotowują matrycę do kopiowania
2. Topoizomerazy – likwidują skręcenia heliksu na skutek otwierania widełek
3. Prymazy – katalizują proces tworzenia starterów, są to krótkie odcinki RNA
4. Polmerazy DNA – katalizują przyłączanie nukleotydów, kluczowy enzym replikacyjny
Polimerazy DNA procariota:
- DNA I – replikacja i naprawa DNA
- DNA II – naprawa DNA
- DNA III – główny enzym replikacyjny
Polimerazy DNA eucariota:
- DNA alfa – synteza starterów
- DNA beta – naprawa DNA
- DNA gamma – replikacja mtDNA
- DNA sigma – główny enzym replikacyjny
- DNA epsilon – replikacja DNA
5. RNA-azy – degradują starterowe RNA
6. Ligazy – łączą powstałe luki w jedną ciągłą nić.

Zasada działania operonów na przykładzie operonu laktozowego
Regulacja eksprecji genów u procariota polega na fukcnjonowaniu operonów. Operon laktozowy – jest systemem regulacyjnym stężenie enzymów odpowiedzialnych za rozkład laktozy. W warunkach nieobecności laktozy, system utrzymuje niski poziom enzymów, natomiast w przypadku obecności laktozy warunkuje szybki wzrost stężenia tych enzymów. Na operon laktozowy składają się geny struktury
lacZ – beta-galaktozydaza – hydroliza wiązań między glukozą i galaktozą
lacY – permeaza laktozowa – umożliwia wnikanie laktozy do komórki
lacA – transacetylaza beta-galaktozydowa – transport laktozy wewnątrz komórki.
W kierunku 5' do tych genów znajduje się sekwencja zwana operatorem. Sekwencja operatora „nachodzi” kilkoma nukleotydami na sekwencję promotora. Zatem jeżeli do operatora przyłączy się represor, uniemożliwi on transkrypcję genów. Istotą mechanizmu regulacyjnego operonu laktozowego jest zdolność łączenia się represora z odcinkiem operatorowym.W przypadku połączenia się laktozy do białka regulatorowego (represora) nastąpi obniżenie zdolności represora do wiązania się z operatorem. Zatem represor nie będzie w stanie blokować sekwencji operatora i w rezultacie umożliwia przyłączenie się polimerazy RNA do promotora (transkrypcja genów). Przy braku laktozy represor uniemożliwia przyłączenie się polimerazy RNA i rozpoczęcie transkrypcji. Pojawienie się laktozy w środowisku zmienia strukturę cząsteczek represora, umożliwiając tym samym syntezę mRNA (oraz ekspresję genów kodujących enzymy rozkładające laktozę). Po wyczerpaniu substratu (laktozy), niezmodyfikowane już cząsteczki represora znów łącza się z operatorem, przywracając wyjściową sytuacje.

Wirusy- klasyfikacja
Ze wględu na materiał genetyczny wyróżniamy:
1. Wirusy RNA- materiałem genetycznym jest RNA:
- fagi RNA
- TMV – wirus mozaiki tytoniowej
- BMV – wirus mozaiki stokłosy
- wirus Polio
- wirus wścieklizny
- wirus grypy
2. Wirusy DNA – materiałem genetycznym jest DNA:
-w postaci jednoniciowego DNA
- w postaci dwuniciowego DNA
- w postaci dwuniciowego DNA przechodzącego w formę kolistą
- w postaci dwuniciowego kolistego DNA
3. Wirusy RNA/DNA – retrowirusy – stanowią dużą rodzinę wirusów zwierzęcych. W ich wirionach znajduje się enzym – odwrotna transkryptaza, która kopiuje genom RNA wirusa do postaci komplementarnego DNA:
-HIV 1 i HIV 2
-SIV
-HTLV – wywołujący białaczki limfocytów T
-BLV – wywołujący białaczki limfocytów B

RNA w potranskrypcyjnej ekspresji genow
Potranskrypcyjna regulacja ekspresji genów – składanie alternatywne. Składanie alternatywne polega na tym, że ekson może być potraktowany w całości lub części jak intron i usunięty podczas tego procesu. W rezultacie z tej samej nici RNA może powstać kilka różnych mRNA. Każdy mRNA ma wówczas inny zestaw eksonów, dlatego każdy koduje białko o innej sekwencji aminokwasowej. Alteranatywne składanie zapewnia skuteczną produkcję różnych białek z gednego genu bez zmian struktury jego DNA. Proces ten może być regulowany.

Interferencja RNA
Interferencja RNA jest to proces wyciszania ekspresji genów – degradacja mRNA przez dwuniciowy RNA. Polega na wprowadzeniu do komórki dwuniciowego RNA o odpowiedniej sekwencji, co pozwala na wyłączenie ekspresji wybranego genu kodującego określone białko i analizję wywołanych tym zmian fenotypowych. Sygnałem dla uruchomienia procesu w komórce roślinnej jest pojawienie się długich dwuniciowych cząsteczek RNA, które mogą powstać na skutek: zakażenia wirusami, nadmiernej ilości RNA, obecności abRNA powstającego po niewłaściwej obróbce RNA. Jeśli induktorem jest RNA wirusa, zbyt wysoki poziom RNA lub abRNA to aktywację nukleazy DICER poprzedza działanie polieraz RNA generujących powstanie cząsteczek dwuniciowych:
-cRdRP – specyficzna komórkowa polimeraza zależna od RNA
-rRdRP- wirusowa polimeraza zależna od RNA
1. Kluczowym elementem procesu są oligonukleotydy określane jako małe interferujące RNA 21-22 nukleotydowe fragmenty RNA
2. Enzymem biorącym udział w interferencji RNA jest DICER, który stanowi odrebną klasę nukleaz. Jego rola polega na nacinaniu wiązań diestrowych.
3. siRNA – występuje razem z kompleksem białek o złożonej aktywności enzymatycznej zwnaym RISC
4. Kompleks RISC wykazuje aktywność zarówno helikazy jaki i egonukleazy i egzonukleazy.
5. Aktywacja enzymu wymaga dysocjacji dwuniciowych siRNA w porcesie zależnym od ATP.
6. Kompleks RISC wiąże preferencyjnie antysensowną nić siRNA, natomiast nić sensowna jest degradowana.
7. Jednoniciowy antysensowyny siRNA zlokalizowany w obrębie RISC rozpoznaje komplementarne sekwencje mRNA
8. Dochodzi do endonukleolitycznej hydrolizy mRNA w miejscu, które wyznacza ufosforylowany koniec 5’ nici antysensownej siRNA.

Rekombinacje, w genach sprzężonych i niezależnych
Dziedziczenie cech warunkowane jest przez geny. Rekombinacja jest to powstawanie nowych układów genetycznych i nowych zestawów wariantów cech fenotypowych wskutek łączenia genów pochodzących od dwóch różnych organizmów. Warunkiem zachodzenia rekombinacji jest rozmnażanie płciowe. Rekombinant jest to osobnik posiadający cechy pochodzące od obu form rodzicielskich – różniący się od nich fenotypowo.
Geny sprzężone – geny występujące na tym samym chromosomie. Rekombinacja genów sprzężonych jest możliwa wskutek procesu crossing over.
Geny niezależne –geny występujące w odrębnych parach chromosomów. Do gamet trafiają w sposób losowy i występują w nich w dowolnych zestawieniach umożliwiających dowolne kombinacje wariantów cech u osobników czyli rekombinację.

Mutacje- pojęcie podział i charakterystyka
Mutacje są to wszelkie dziedziczne zmiany w materiale genetycznym. Wyróżniamy mutacje ze względu na rozmiar i miejsce dziedzicznej zmiany genetycznej:
1. Genowe – punktowe – czyli zmiany w pierwszorzędowej strukturze DNA:
- substytucje – zmiana jednego nukleotydu lub kilku na inny nukleotyd
- tranzycja – zmiana nukleotydu purynowego na inny nukleotyd purynowy
- transwersja – zmiana nukleotydu purynowego na pirymidowy lub odwrotnie
- delecja – ubytek nukleotydu z nici DNA
- insercja – wstawienie dodatkowego nukleotydu do nici DNA
Konsekwencje mutacji genowych na poziomie translacji:
-mutacja zmiany sensu: zmiana w DNA>zmiana w mRNA (zmiana kodonu)> zmiana aminokwasu w białku> zmiana efektu fenotypowego
-mutacja milcząca: zmiana w DNA> zmiana w mRNA (zmiana kodonu)> brak zmiany aminokwasu w białku> brak zmiany efektu fenotypowego
-mutacja nonsensowna: zmiana w DNA> zmiana w mRNA (na kodon terminacyjny) > przerwanie syntezy białka > zmiana cechy
Mutacje genowe są motorem powstawania nowych alleli.
2. Chromosomowe:
- strukturalne:
-delecja – ubytek fragmentu chromosomu
-deficjencja- szczególny rodzaj delecji, ubytek najczęściej końcowego fragmentu
- duplikacja – przyłączenie fragmentu chromosomu oderwanego wskutek delecji chromosomu do chromosomu homologicznego.
- translokacja – przyłączenie do chromosomu niehomologicznego
- wzajemne- dwa chromosomy wymieniają między sobą odcinki, całkowita liczba chromosomów się nie zmienia, a dwa z nich mają nieprawidłowe kształty.
- niewzajemne- łączą się całe lub prawie całe ramiona długie chromosomów. Miejscem połączenia jest rejon centromeru. Dochodzi do utraty ramion krótkich, a w kariotypie stwierdza się brak chromosomu.
- inwersja – zmiana wersji, pękający odcinek obraca się o 180 stopni i ponownie przyłącza się do chromosomu. Następuje zmiana kolejności występowania genów w chromosomach.
-liczbowe (genomowe). Genom jest to podstawowa liczba chromosmów.
Poliploidy zaliczamy do mutacji chromosomowych pojegające na zmienianie liczby chromosomów. Poliploidy dzielimy na:
- euploidy – organizmy, u których zostaje zwielkorotniony cały zestaw chromomosmów np. 3n, 4n, 5n. Mutację tą można wywołać sztucznie blokując rozejście się chromosomów w czasie podziau komórki.
- autopoliploidy- zwielokrotnienie zestawu chromosomów zachodzi w obrębie jednego gatunku
- allopoliploidy – zwielkokrotnienie zestawu chromosomów zachodzi przy tworzeniu mieszańców np. przenżyto. U tych osobników brak chromosomów holmologicznych, nie tworzą gamet.
- aneuploidy – somiki np. 2n=2x-1 monosomik, 2n=2x-1-1 dimonosomik, 2n=2x+1 trisomik, 2n=2x+1+1 ditrisomik, 2n=2x+2 tetra somik, 2n=2x+2+2 ditetrasomik, 2n=2x-2 nullisomik, 2n=2x-1+1+2 monotritetrasomik.
- haploidy – rośliny o gametycznej liczbie chromosomów w komórkach somatycznych.

Replikacja DNA
To proces semikonserwatywny – pół zachowawcz, polegający na odtworzeniu nowych cząsteczek DNA na matrycy (wzorcu) starych cząsteczek. Z jednej cząsteczki starego DNA powstają dwie nowe cząsteczki, z których każda zawiera jedną nić starą i jedno nowo odbudowaną. Replikacja zawsze zaczyna się w tym samym punkcie wzdłuż łańcucha DNA nazywanym miejscem inicjajci replikacji. U procariota jedno miejsce, u eucariota wiele miejsc inincjacji replikacji. Na skutek otwierania się widełek replikacyjnych w przeciwnych kierunkach powstaje oczko replikacyjne w miejscu inicjacji replikacji. Odcinkiem DNA replikowanym pod kontrolą jednego oczka replikacyjnego nazywamy replikonem. Replikacja zachodzi dzięki kompleksowi enzymów replikacyjnych. Wierność kopiowania w replikacji to 1 błąd na 10^9 włączonych nukleotydów. W wyniku replikacji możemy wyróżnić system zbezpieczający chromosomy przed skracaniem. Zapobiega on skracaniu sie helisu po replikacji DNA. System ten tworzą sekwencje telomerowe znajdujące się na końcach każdej cząsteczki DNA. Są to krótkie powtarzające się sekwencje nukleotydów syntetyzowane przez enzym telomerazę. Dodawanie do końcowych odcinków DNA jest niezależne od zwykłej replikacji. Telomery można mierzyć, można określić wiek komórek- są zegarem życia.


PCR
Reakcja łancuchowa polimerazy- metoda powielania łańcuchów DNA w warunkach laboratoryjnych, polegająca na sekwencji wielokrotnego podgrzewania i oziębiania próbki.
W wileocyklowym procesie syntezy DNA wykorzystywane są startery warunkujące okreśony odcinek DNA w warunkach in vitro. Warunkiem konieczym jest znajomość sekwencji otaczających określony frament DNA tak aby można było dobrać odpowiednie startery.
Etapy PCR- reakcji łańcuchowej polimerazy:
1. Termiczna denaturacja powielonego DNA w 94 C
2. Łączenie cząsteczek w większe agregaty – asocjacja starterów z matrycą w temp. 60 C, w długość i skład nukleotydowy zależny jest od starterów.
3. Polimeryzacja –syntetyzowanie DNA w temp. 72 C
Liczba syntetyzowanych fragmentów wzrasta wykładniczo jak 2^n, gdzie n oznacza liczbę cykli. Skład mieszaniny reakcyjnej:
1. Polimeraza DNA termostabilna
2. Deoksynukleotydy – dATP, dGTP, dCTP, dTTP
3. Startery
4. Bufro reakcyjny – stałe pH=8
5. Jony Mg^2+
6. DNA
7. Sterylna woda destylowana.
Cykl komórkowy - wyjaśnić i jego fazy.
Jest to cykl życia komórki. Trwa od jednego podziału do następnego podziału komórki lub jego zakończenia. Występuje tutaj totimpotencja czyli zdolność do odtworzenia kompletnego organizmu z pojedynczej jego komórki. Cykl komórkowy jest procesem życiowym, który umożliwia jednokomórkowej zygocie rozwinąć się w dojrzały organizm, jak również procesem, dzięki któremu skóra, włosy, komórki krwi i niektóre inne narządy wewnętrzne ulegają odnowie. Na cykl komórkowy składa się kilka etapów. Cykl komórkowy składa się z 4 oddzielnych faz: fazy G1, fazy S, fazy G2 (zwanych łącznie interfazą) oraz fazy M. Faza M składa się z kolei z 2 ściśle połączonych ze sobą procesów: mitozy, w czasie której chromosomy komórki zostają rozdzielone pomiędzy 2 przyszłe komórki potomne i cytokinezy, w czasie której dochodzi do podziału cytoplazmy z uformowaniem odrębnych komórek. Aktywacja każdej fazy jest zależna od właściwego postępu i ukończenia poprzedzającej ją fazy. O komórce, która czasowo i w sposób odwracalny zatrzymała swoje podziały, mówi się, że weszła w fazę spoczynkową, zwaną fazą G0. Cykl komórkowy trwa zazwyczaj 16-25 godzin z czego: 1 godzina to mitoza, 6-12 godzin G1, 6-8 godzin S, 3-4 godzin G2. Wyróżnia się w G1 również G0 , w którym znajudją się te komórki które nie mają się dzielic i nie przekraczają punktu progowego r. Etapy cyklu:
-M – mitoza - Relatywnie krótka faza M obejmuje podział jądra (kariokinezę) i podział cytoplazmy (cytokinezę). U roślin i glonów cytokinezie towarzyszy wytworzenie ściany komórkowej. Jest to faza, w której następuje podział komórki. Literka M relatywnie może oznaczać nazwę podziału komórki: mitozy lub mejozy.
- Interfaza - Po fazie M każda z komórek potomnych zaczyna interfazę nowego cyklu komórkowego. Chociaż różne etapy interfazy zwykle nie są morfologicznie rozróżnialne, to każda z nich posiada odrębny zestaw wyspecjalizowanych procesów biochemicznych, który przygotowuje komórkę do podziału. Na interfazę skadają się:
-G1 – postelofaza, pierwsza faza interfazy, która zaczyna się od końca fazy M poprzedniego cyklu i trwa do początku syntezy DNA W fazie tej dochodzi do syntezy różnych enzymów potrzebnych głównie do replikacji DNA w fazie S. Następuje segregacja i dekondensacja chromosomów, degradacja otoczki jądrowej. Liczne procesy transkrypcyjne i tanslacyjne mające na celu zwiekszenie rozmiarów komórki i odbudowanie wszystkich jej struktur.
-S – replikacja DNA - podczas tej fazy ilość DNA w komórce zostaje podwojona
- G2 – preprofaza – przygotowanie komórki do podziałów przez syntezę niezbędnych białek głównie mikrotubul wrzeciona podziałowego.
Apoptaza – programowa śmierć komórki.
Podstawowe mechanizmy regulacji cyklu komórkowego są wysoce zachowawcze. Cykl komórkowy obejmuje 2 najważniesze zdarzenia: replikacje DNA – przejście z G1 do S oraz segregacje chromosomów- przejście z G2 do M.
Podstawą kontroli cyklu komórkowego są reakcje fosforylacji, w których kinazy białkowe przenoszą grupy fosforowe z ATP na odpowiedni aminokwas białka docelowego:
-kinazy zależne od cyklin – białka katalityczne obecne w komórkach podczas całego cyklu ale aktywne tylko w określonej fazie.
- cykliny – kontrolują zdolnośc kinaz do fosforylacji w wyniku przyłączenia się do nich.


Ttranskrypcja i jej etapy
Transkrypcja zachodzi w jądrze komórkowym i jest piewszym etapem ekspresji genów – stopnia przejawiania. Polega na przepisywaniu informacji genetycznej z makrocząsteczek DNA na mniejsze i bardziej funkcjonalne cząsteczki pre-mRNA. Etapy transkrypcji:
- inicjacja- zachodzi w obrębie kompleku inicjujacego, który tworzy się w obrębie promotorów. Jest to złożony proces syntez pierwszego wiązania diestrowego przyszłego łańcucha polirybonukleinowego.
- elongacja – synteza pierwotnego transktyptu. Polega na uporządkowanej odbudowie reszt nukleotydowych do zapoczątkowanego już łańcucha polirybonukleinowego. Wydłużanie łańcucha w kierunku 5’ do 3’ z prędkością 1 000 – 1 500 nukleotydów na minutę. Przyłaczenie kolejnych nukleotydów katalizuje polimeraz RNA.
- terminacja – zakończenie procesu. Jest to kontrolowane przerwanie transkrypcji połączone z uwolnieniem produktu syntezy czyli pre-mRNA i enzymu polimerazy RNA.

Zmıennosc dzıedzıczenıa - rodzaje ı charaktrystyka
Zmienność organizmów żywych – roślinnych i zwierzęcych:
* zmienność niedziedziczna
*zmienność dziedziczna genetyczna – rekombinacja. Wpływa na nią:
- segregacja chromosomów
- crossing over
- losowe łączenie się gamet
Rekombinacja to tworzenie dowolnych zestawień genów warunkujących te same cechy alleli pochodzących od form rodzicielskich.
Zmiennośc dziedziczna genetyczna i mutacje:
- spontaniczne (powstają samorzutnie bez udziału czynników, zjawisko bardzo rzadkie) lub indukowane (powstają pod wpływem czynnika fizycznego lub chemicznego, zaliczyć można większośc mutacji)
- somatyczne (są niedziedziczne dotyczą komórek ciała) lub generatywne (są dziedziczne dotyczą gamet)

Architektura jądra
Aparatem genetycznym u eucariota jest jądro komórkowe. Jego średnica to 5-10um, zawarte w nim DNA w postaci ciągłej ma długość 2m. Architektura wewnętrzna jądra komórkowego:
-błona jądrowa
-materiał genetyczny w postaci chromatyny
- jąderka
- macierz jądrowa (matrix)
Macierz jądrowa jest to szkielet podtrzymujący składniki jądra komórkowego, zbudowany z filamentów, w których skład wchodzą: białka strukturalne takie jak laminy A, B, C i matryny oraz strukruty ziarniste SC35, ciałka PML, struktury jądrowe OPT. Najaważniejszym elementem macierzy jądrowej łączącym się z chromatyną są laminy tworzące filamenty laminowe. Rejony bezpośredniego połączenia DNA z macierzą jądrową noszą nazwę MARS – odcinka DNA o długości 250 par zasad bogate w pary A=T, znajdujące się na pętlach chromatyny.
Skład chemiczny chromatyny:
- kwasy nukleinowe:
DNA 37%
RNA 1,5%
-białka
-histonowe 37%
-niehistonowe 24,5%
Histony są to białka o dużym udziale aminokwasów zasadowych. Jest ich pięć rodzajów: H1, H2A, H2B, H3, H4. Z czego H1 jest histonem łącznikowym, a pozostałe histonami rdzeniowymi wchodzącymi w skład nukleosomu- podstawowej jednostki chromatyny. Poziom organizacji chromatyny DNA> histony > nukleosom.

Czynniki transkrypcyjne
Zasadniczą rolę w procesie transkrypcji pełnią:
- polimerazy RNA – enzymy
- czynniki transkrypcyjne – białka.
Polimeraza RNA i czynniki transkrypcyjne współdziałają z sekwencjami DNA o charakterze regulatorowym. Eukariotyczne polimerazy RNA:
-klasa, lokalizacja, produkt
- I (A) jąderko pre-rRNA
- II (B) nukleoplazma pre-mRNA
- III (C) nukleoplazma pre-tRNA
- mitochondrialna mitochondrium mtRNA
- chloroplastowa chloroplasty ctRNA
Czynniki transkrypcyjne to białka zróżnicowane pod względem struktury i funkcji, nie będące składnikiem polimerazy RNA, lecz potrzebne do rozpoczęcia przez ten enzym transkrypcji. Decyduje o tym, które gen i w jakim momencie życia komórki ulegną transkrypcji.

Białka uczestniczące w inicjacji transkrypcji
Ogólne czynniki transkrypcyjne- takie same dla wszyskich genów transkrybowanych przez daną polimerazę. Wraz z polimerazą RNA tworzą podstawowy aparat transkrypcyjny i wiążą się do sekwencji w obrębie bliskiego promotora i miesca startu transkrypcji.
Akrywatory czyli czynniki transkrypcyjne oddziałujące bezpośrednio z DNA. Wiążą się do sekwencji dalszego promotora i sekwencji w enhacerach.
Koaktywatory i korepresory – biała nie oddziałujące bezpośrednio z DNA. Umożliwiają oddziaływanie między aktywatorami związanymi z dalszym promotorem i enhacerami, a podstawowym aparatem transkrypcyjnym. Dopiero obecność aktywatorów i koaktywatorów powoduje, że transkrypcja zachodzi z potrzebną wydajnością. Część z nich stanowią czynniki ogólnego działania – transkrypcja wielu genów, część zaś to czynniki specyficzne, od których zależy wybiórcza aktywacja genów w konkretntnych sytuacjach:
TF II D – białko TBP – rozpoznaje sekwencję TATA, umożliwia wiązanie TF II B
TF II D – białko TAF – rozpoznają promotor podstawowy i regulują wiązanie TBP z DNA
TF II A – stabilizuje związany z DNA kompleks TBP białka TAF
TF II B – pośredniczy w przyłączeniu polimerazy RNA II, wpływa na wybór miejsca startu transkrypcji
TF II F- umożliwia przyłączenie do kompleksu polimerazy RNA II
TF II E – pośredniczy w przyłączeniu TF II H i jego różne aktywności
TF II H – ma aktywność helikazy, odpowiadającą za przejśćie kompleksu promotorowego zamkniętego w kompleks otwarty.


Budowa i rodzaje RNA
Tworzy zazwyczaj pojedyncze, nierozgałęzione łańcuchy polinukleotydowe. W skład nukleotydów tworzących RNA wchodzą: ryboza - cukier prosty (pentoza), reszta kwasu fosforowego oraz zasada azotowa: adenina, guanina, cytozyna lub uracyl. RNA powstaje prawie zawsze w procesie transkrypcji. Ułożenie zasad azotowych w RNA nie jest dowolne. Ich kolejność jest lustrzanym odbiciem kolejności ułożenia zasad azotowych w matrycowej nici DNA, a takie same (zamieniając tyminę na uracyl) w nici kodującej.
Wśród kwasów rybonukleinowych wyróżnia się m.in.:
-informacyjne lub matrycowe RNA (mRNA)
-rybosomalne RNA (rRNA)
-transferowe RNA (tRNA)
-heterogenne jądrowe RNA (hnRNA lub pre-mRNA) – głównie produkty transkrypcji DNA i przetwarzania surowego transkryptu do mRNA
-antysensowne RNA albo interferencyjne RNA (siRNA i miRNA) – produkowane w celu precyzyjnej regulacji ekspresji genów kodujących białka (za pomocą mechanizmu wspólnego lub bardzo zbliżonego do systemu zwalczania wirusów RNA)
-małe cytoplazmatyczne RNA (scRNA) – odpowiedzialne za rozpoznawanie sygnału w komórce
-małe jądrowe RNA (snRNA) – pełniące funkcje enzymatyczne przy wycinaniu intronów z transkryptów
-małe jąderkowe RNA (snoRNA) – biorące udział w modyfikacji chemicznej pre-mRNA

Gen, kod genetyczny.
Gen jest to odcinek DNA, w którym jest zapisana informacja genetyczna w postaci nukleotydów. To decyduje o kolejności ułożenia aminokwasów w białku, co nadaje odpowiednie właściwości białkom – cechę. Gen jest podstawową jednostką dziedziczności. Można wyróżnić:
Geny struktury- wyznaczające pierwszorzędową kolejność ułożenia aminokwasów w łańcuchach polipeptydowych z których zbudowane jest białko.
Geny regulatorowe- system kontrolujący syntezę białek w żywej komórce.
Ze względu na działanie genów w czasie :
-Housekeeping genes – dozorcy- geney odpowiedzialne za podstawowe procesy metaboliczne komórki, działające w każdej komórce bez względu na przynależność tkankową
- Geny tkankowo-specyficzne – działające tylko w komórkach budujących określony rodzaj tkanki czy organu.
- Geny wielu białek- występują w genomie w jednej kopii np. gen insuliny u ssaków
- Rodziny genów – kodują niektóre rodzaje białek. Geny stanowiące rodzinę moga być w genomie rozproszone lub ułożone tandemowo- jeden przy drugim.
Gen posiada sekwencje regulatorowe, które mogą występować zarówno w bezpośrednim sąsiedztwie jak i w mniejszej lub większej odległości od genu po jego stronie 5’ lub 3’. Wsród sekwencji regulatorowych wyróżnia się promotory oraz sekwencje wzmacniające-enhacery. Promotory i enhacery mają działanie stymulujące stranskrypcję.
Promotory genu:
- promotor bliski – podstawowy leży w odległości 40 par zasad od miejsca startu transkrypcji, zawiera kasetę TATA. Kaseta TATA to silnie skoncentrowana sekwencja występująca w większości promotorów eukariotycznych.
- promotor dalszy – obejmuje sekwencje od 40 do 100 par zasad od miescja startu taranskrypcji. Nie jest to sekwencja DNA silnie skoncentrowana, lecz charakterystyczna dla poszczególnych genów.
- Enhacery – różnej długości sekwencje regulatorowe położone na ogół w odległości od kilku do kilkunastu tysięcy par zasad od genu. Dla ich funkcjonowania nie ma znaczenia czy znajdują się po stronie 5’ czy 3’.
Część kodująca genu składa się z na przemian leżących eksonów i intronów. Eksony to odcinki genu kodujące aminokwasy, introny natomiast są odcinkami nie kodującymi. Geny eukariotyczne są nieciągłe. Dzięki intronom powstaje większa elastyczność ewolucyjna systemu genów podzielonych u eucariota w porównaniu z genami ciągłymi procariota. Taka budowa ułatwia mieszanie eksonów na drodze rekombinacji odcinków DNA. Dają możliwość alternatywnego składania na różne sposoby eksonów tworzących gen. Dzięki temu jeden gen może kodować kilka różnych produktów białkowych.
Kod genetyczny – informacja genetyczna- jest liniowym układem nukleostydów w pojedynczyj nici DNA ale zapisana jest w postaci nukleotydów RNA. Odczyt informacji genetycznej zachodzi zawsze w jednym kierunku od końca 5’ do końca 3’. Nicią kodującą- sensowną jest nic DNA 3’-5’, nicią niekodującą jest nic antysensowna. Cechy kodu genetycznego:
- trójkowy – trzy nukleotydy warunkują włączenie jednego aminokwasu do łańcucha polipeptydowego. Odczytywany jest po trzy nukleotydy stanowiace jeden kodon.
- niezachodzący – nukleotyd wchodzący w skład jednego kodonu nie może być składnikiem jednocześnie sąsiedniego kodonu
- niejednoznaczny – ten sam aminikwas może byc kodowany przez kilka różnych kodonów. Możliwych jest 64 kombinacje kodonów. 20 aminokwasów budujących białka więc średnio 3 kodony przypadają na jeden aminokwas. Występuje 61 kodonów sensownych – kodujących w tym startowy, oraz 3 kodony stop: Ochre UAA, Opal UGA, Amber UAG.
- bezprzecinkowy- pomiędzy kolenymi kodonami nie ma żanych nukleotydów, przerw czy dodatkowych cząsteczek mogących pełnić rolę przystanków.
- uniwersalność - u wszystkich żywych organizmów występuje ta sama zasada kodowania.
Very Happy


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
ŁUKASZ5




Dołączył: 25 Lis 2011
Posty: 29
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Jelonki

PostWysłany: Wto 22:30, 14 Lut 2012    Temat postu:

1.Podstawowe reguły,które mają wpływ na budowe DNA i ich znaczenie. (chodzi tutaj o regułę komplementarności zasad i polarności)

2.Co to jest operon,budowa i występowania operonu laktozowego.

3. Pojęcie, znaczenie dziedziczenia genów sprzężonych z płcią i przykłady chorób.(np.Daltonizm,hemofilia)



1. Upakowanie chromatyny u organizmów pro i eukarjotycznych.

2. Budowa kodu genetycznego i jego właściwości.

3. Równowaga populacji - co to jest, jak może zostać zakłócona.
organizacja genomu u eucatyota
ekspresja genów - etapy i omówić
zmienność genetyczna
1. Budowa nukleosomu i jego wpływ na aktywność genu
2. Inicjacja transkrypcji
3. Warunki spełnienia prawa Hardy'ego-Weinberga
.Cykl komórkowy-pojecie, fazy i charakterystyka.
2.Ekspresja genów na poziomie transkrypcji.
3.Nazwać somiki i podac po jakiej grupy organizmów należą.(np.2n=2x-1)
1. wymień poziomy chromatyny i podział chromatyny pod względem aktywności
2. dojrzewanie mRNA
3. pojecie i zasady dziedziczenia genów sprzężonych z płcią na dowolnym przykładzie

1. ekspresja genów na poziomie przedtranskrypcyjnym
2 budowa jedostki bakterii
3 geny letalne i semiletalne, przykłady i rodzaje, budowa.

1. budowa i struktura dna oraz dna jako nośnik informacji genetycznej
2. kompleks enzymów replikacyjnych
3. mutacje- pojęcie podział i charakterystyka
1. Reguła budowy DNA i jej rola w komórce.
2. Zasada działania operonów na przykładzie operonu laktozowego.
3. Def. i zasada dziedziczenia genów sprzężonych z płcią.
1.DNA prokaryota
2. ekspresja genów na poziomie przedtranskrypcyjnym
3.bezposrednie i posrednie skutki mutacji strukturalnych

1.wirusy klasyfikacja
2. jakies RNAi w postranskrypcyjnej ekspresji genow czy cos takiego
3. rekombinacje, klasyfikacja, w genach sprzężonych i niezależnych.

1. poziomy organizacji chromatyny
2. dojrzewanie mRNA
3.interferencja RNA

1. Budowa nukleosomu
2. Inicjacja transkrypcja
3. Operon laktozowy

1.DNA budowa i struktura
2.Replikacja DNA
3.Zmienność dziedziczna

skład chemiczny chromatyny,poziom organizacji jej i nukleosomy
białka uczestniczące w inicjacji transkrypcji
metylacja i acetylacja histonów

1. Budowa i rodzaje RNA
2. PCR
3. Rekombinacja i jej mechanizmy

1. Cykl komórkowy - wyjaśnić i jego fazy.
2. Regulacje ekspresji genów na poziomie transkrypcji.
3. Ponazywać somiki i do jakiej grupy należą. np. 2n=2x+1( trisomik), 2n=2x-1 itd.

. budowa i poziomy organizacji chromatyny
2 transkrypcja i jej etapy
3 wzory na monosomiki, trisomiki itd

1.budowa nukleosomu i jego działanie przy aktywacji genów
2.inicjacja transkrypcyjna
3.operon laktozowy-budowa,zasada działania

mnie spytał:
1.Jak tam wczoraj w Rakorze było?
2.Masz dla mnie jakąś fajną dupe?
3.Nie za wcześnie zrobiłem ten egzamin, wyspałeś się?
no i pytanie dodatkowe: 3,5 starczy? Very Happy
i
nterferencja RNA (czy inicjacja nie kojaże)
Dojrzewanie RNA
poziom organizacji chromatyny


1. DNA struktura, budowa, rozmıeszczenıe ı funkcje w roslımıe
2. Replıkacja DNA - przebıeg ı znaczenıe
3. Zmıennosc dzıedzıczenıa - rodzaje ı charaktrystyka ı tyle


1.Architektura jądra
2.Czynniki transkrypcyjne(jakoś tak)
3.Podział,definicje i znaczenie poloploidów.

1. DNA, - budowa, funkcje polozenie w kom. roslinnej
2. replikacja
3. zmniennosc dziedziczna

1. Poziomy organizacji chromatyny i gdzie jakaś aktywność czy coś tam
2. Dojrzewanie RNA
3. Interferencja RNA

1.cykl komorkowy- etapy, znaczenie i charakterystyka
2.ekspresja genow na przykladzie transkrypcji
3. wzory i przynaleznosc soobnikow


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
macio
Administrator



Dołączył: 16 Sty 2011
Posty: 213
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 3 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Jegłownik

PostWysłany: Śro 4:12, 15 Lut 2012    Temat postu:

I jak się tego nauczycie jesteści zaje#*+@i Laughing

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Karolina S




Dołączył: 30 Sty 2011
Posty: 182
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5

PostWysłany: Śro 14:29, 15 Lut 2012    Temat postu:

Łukasz. miałeś najtrudniejszy zestaw pytań Very Happy

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
NatiG




Dołączył: 05 Lut 2011
Posty: 102
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5

PostWysłany: Śro 20:54, 15 Lut 2012    Temat postu:

wszystko byloby dobrze gdyby bylo pisemnie .

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
ŁUKASZ5




Dołączył: 25 Lis 2011
Posty: 29
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Jelonki

PostWysłany: Śro 22:08, 15 Lut 2012    Temat postu:

Spoko mamy jeszcze ponad 30 godzin aby to rozkminić Smile

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Karolina S




Dołączył: 30 Sty 2011
Posty: 182
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5

PostWysłany: Pią 9:52, 17 Lut 2012    Temat postu:

jak ktoś się uczy z tego co wysłał Łukasz to niech sprawdza to z notatkami albo innym źródłem bo są błędy. i to dość poważne Smile

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Karolina S




Dołączył: 30 Sty 2011
Posty: 182
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5

PostWysłany: Nie 14:30, 19 Lut 2012    Temat postu:

CO ZA ŚWINTUCH WRZUCIŁ PROFESOROWI PO DRZWI OPRACOWANIE PYTAŃ I ZESTAWY ?! PYTAM!! Evil or Very Mad

możemy liczyć na to że ich juz nie będzie na poprawie w piątek. Confused


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum www.uwmrolnictwo2010.fora.pl Strona Główna -> III semestr / Genetyka roślin Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2002 phpBB Group

"Blades of Grass" Template by Will Mullis Developer News
Regulamin